Dünya bir deneyimden geçiyor.. bu deneyimin adı: Covid 19. Ülkeler büyük belirsizliklerle mücadele ediyor. Bu süreç başladığından beri içimde aynı melodi dönüp duruyor; ‘Dünyayı güzellik kurtaracak..Bir insanı sevmekle başlayacak herşey!’ Bu yaşanan deneyimden öğrenmemiz gereken bir şeyler var.

Okullar Koronavirüs nedeniyle tatil edildi ve uzaktan eğitim dönemi başladı. Daha önceki paylaşımda bahsettiğim o sihirli oyuncağı yani kitap seçiminden bahsetmek istiyorum. Çocuklar sonsuz bir hayal dünyasına sahipler, öyle ki gelecekteki benlik yani kişilik tasarımlarını bile hayal dünyasından destek alarak şekillendirirler. Ne olacaksın büyüyünce sorusuna verdikleri o ihtişamlı cevaplar gelecekte olacakları yetişkinler içinde bir başlangıç noktasıdır. O yüzden beyin gelişimini yeni bilgileri öğrenebilecekleri ve geri kalan kısımlarıda kendi hayalleriyle süsleyebilecekleri sihirli bir anahtardır kitap. ( Şunu da ekleyeyim, okuma alışkanlığı anne ve babanın okuma alışkanlığına paralel ilerler. Siz okumuyorsanız, ona veya kendinize, o da okumayı sevmeyecektir.)

Yıllardır insanoğlu kağıt yapmak için çok fazla ağaç kesiyor. Hayatımızda çok sayıda kağıt kullandığımız için tonlarca ağaç ve orman yok ediliyor. Dünyanın ve bizlerin geleceği için doğayı korumamız hayati önem taşımakta çünkü iklim değişikliğinin en büyük nedenlerinden birisi de yok edilen yağmur ormanları. Eylemlerimizi değiştirerek gün içinde kağıt kullanım sayısını azaltabilir, geleceğe katkıda bulunabiliriz. Peki nasıl?

Bir nesil minik Calimero ile büyüdü..Hayatında yaşadığı zorlukları kocaman bir cümleyle kucaklardı ve o cümle bazı anlarda hala kulağımda bana fısıldar ‘Ama bu haksızlık değil mi?’. Hayat zorluklarla karşılaştığımız, kimi zaman yolumuza çıkan tümseklerle yavaşladığımız, kimi zaman da takılıp tepetaklak yere kapaklandığımız anlarla dolu. Korku, endişe, çaresizlik hissettiğimiz o anlarda içimiz bunun bir haksızlık olduğunu söyler bize. Haklıdır da!

Uzun bir aradan sonra kalemi yeniden elime aldım. Biraz anne adaylarıyla konuşmak istiyorum. Son zamanlarda anne olmak isteyen kadınlarla yolum kesişiyor ve ortak bir cümlede buluşuluyor hep : ‘ ya anne olamazsam?’. Dış dünyaya söylerken ne kadar zorlanıyoruz aslında bu cümleyi. Genelde anne olmak için duyulan isteğin hemen peşinde soluğunu hissettiren bir cümle gizli oluyor ‘anne olmayı başarabilecek miyim?’. İşte bu noktada ayrılıyoruz kendi aramızda.