''Ağlamak güzeldir süzülürken yaşlar gözünden sakın utanma..''   Mutlu olmayı çok istiyoruz. Bazen mutsuz olmaya fikren bile tahammülümüz olmuyor. Amacımız sonsuza dek mutlu yaşadılar ile biten bir masal yaratmak. Hayat ise bize bambaşka bir masal anlatıyor.. Mutluluğun mayası mutsuzluktur!

Penceremden içeri dolan bahar..

Çok sevdiğim bir söz var: “Sahip olduklarınız sonunda size sahip olur”. Bir bakmışsın bana ait dediklerinin tutsaklığındasın. Hem de öyle bir tutsaklık ki; ellerin kafesin, ayakların beton duvarların olmuş. Gözlerin penceredeki tel örgü, kendi zihninde hapsolmuşsun.

Hayatın hangi döneminde olursak olalım bir yakının kaybı derin iz bırakır yüreğimizde.Öyleki bu iz başkalarının kayıplarını işittikçe tazelenip hatırlatır kendini.Ömür boyu özlemekle, hayat boyu hatırlamak arasında gidip gelir.Adı yas; yani yoğun üzüntü, kırgınlık, acı ile gelen hüzün hali. Bir çoğumuz tanıyoruz onu.Birilerini kaybettik ya da birilerini kaybedeceğiz. Belkide çok sevdiğimiz birinin kaybı biziz.

Dün doğumgünümdü. Soğuk bir kış günü çok zor bir doğumla gelmişim dünyaya. Daha ilk saatlerimde ölümle yaşam arasında gidip gelirken “Ol” denmiş, ben de bana çizilen yolda var olmayı seçmişim. Her çocuk gibi bebekliğimden 10’lu yaşlarıma kadar ailemin ördüğü kader kilimi neyse öyle ilmik ilmik işlendi hayatım. Tek bir desenini bile değiştirebildiğimi sanmıyorum.