İçinde bulunduğumuz durum kafa karıştırıyor. Özellikle tüm dünyada çalkalanan gelecek senaryoları bir hayli korkutucu. İzlediğimiz film ve dizilerin bir parçası olma fikri insana ‘bir dakika ya tüm bu konuşulanlar yazılanlar hayal mi? gerçek mi?’dedirten cinsten. Sanırım hem hayal hemde gerçek!

Bu günlerde kıymetini daha fazla anladığımız çok şey var. Mesela dokunmak, sevdiklerimize sarılmak, aynı tabaktan yemek paylaşmak, birlikte kahve yudumlamak. Ailemizin evine gidebilmek, çocukluğumuzun parçası olan koltuklarda anne veya babamızla oturabilmek..

Evdeyiz, birlikteyiz. Evlilikler ayrı bir deneyimden geçiyor. Normalde var olan sınırlar ortadan kalktı. Mutfakta, salonda, odada hatta banyoda bile çiftler birlikteler! Sürekli aynı insanla 24 saati paylaşmak normal şartlar altında bile zorken, şimdi birde stres altında paylaşmayı deneyimliyorlar. Karantina, iş stresi, ekonomik kaygılar, okulların tatil olması, hastalık ve ölüm korkusu, çevrenin zarar görmesi fikri.... of hepsi ayrı ayrı sayfalar dolusu yazı yazılabilecek konular ve çiftler hepsine aynı anda maruz kalmış durumdalar.

Dün açıklanan tedbir planının içinde 20 yaşından küçük bireylerin sokağa çıkması yasaklandı.Koronavirüs nedeniyle belirsizliklerin arttığı bu dönemlerde çocukların bu konuyu nasıl anlamladırdığı daha da önemli bir konu haline geldi. Bu çocuklar bizim gibi farklı bir deneyim yaşayan ‘Korona Çocukları.’

Covid 19 nedeniyle 16 Mart’tan beri okullar kapalı, çocuklar evde. Bir süredir işe giden sevgili babalar evlere geri döndü. Evden çalışmaya başlayan ya da sektörel sebeplerden dolayı işe gidemeyen pek çok kişi evinde, çocuklarıyla beraber. Çocukların gözünden bakınca onların rutin hayatlarının çok dışında bir süreç yaşanıyor.Günümüz aileleri uzun saatler çalışan kişilerden oluşuyor. Doğal olarak sosyal ihtiyaçları ve ekonomik kaygıları gidermek için kurulmuş aile sistemleri vardı ve kendi dengesinde yürüyordu. Ta ki okullar kapanana kadar!