Uyku düzeni içinde aynı şekilde çocukların ihtiyaç duyduğu ve gelişmeleri için gerekli olan uyuma saatleri belli ortalamalarla ifade edilmektedir. Bunun anlamı sizin bebeğinizin bu aralıkta bir saat ve düzende uyuması için gerekli koşulları oluşturmanız ve uygulamanızdır. Bu saatler o dakika uyuyacak diye ısrarla, kaygıyla, kızgınlıkla çocuklara ve kendinize dayatacağınız eylemler demek değildir! Kendinizi ve dış sesleri durdurun! Aylara göre ortalama uyku saatleri nelerdir? Ve bebeğimle bu aylarda gelişimine katkı sağlayacak neler yapabilirim?

Oldukça fazla ebeveyn çocuklarında var olan kolik ağlamaları, uyku düzenini, yemek ve iştah problemlerini, emzirme, sonraki yaşlarda olabilen tırnak yeme, alt ıslatma gibi davranış problemlerini internette saatlerce aratarak, çocuk psikologlarına danışarak aşmaya çalışıyor. Maalesef her bebek biricik olduğu içinde tek ve geçerli bir çözüm bulunamıyor.

Çocuklar bir haritayla ya da kullanma kılavuzuyla gelmiyorlar dünyaya ama anne babanın yaşam izleriyle beraber doğdukları kesin! Çocukların ihtiyaçlarını, tercihlerini bilmek ve önemsemek pek çok ebeveynin hayatını kolaylaştıran bir anahtardır ve çocuğunuz doğduğu andan itibaren o anahtarı size verir. Kullanıp kullanmamak ise size kalmış. Yapılan araştırmalar, çocukların hayatlarında ilk doğdukları andan itibaren kendi iradelerini kullanmaya başladıklarını göstermektedir. İlk anne sütünü emmesi, sakinleşmek için annenin sesini, kokusunu araması, içgüdüsel bir tercihtir ve bebek kendine iyi geleni bu tercihleri deneyimleyerek keşfeder. Hem öğrenme süreçleri çalışır bu dönemde, hem benlik gelişiminin tohumları atılır.

Dün çok keyifli bir canlı yayın izledim, bir süredir üzerinde düşündüğüm ve önemsediğim bir konu konuşuldu:Yeni bir dünya mümkün mü? Öncelikle hepimiz mevcut sistemi neden şu anda sorguluyoruz ve değişmesi gerektiğine inanıyoruz onunla başlayalım. Çünkü mevcut sistemde insanlar sistemin büyümesine hizmet ediyor, oysa ki yeni dünya düzeninin, insana hizmet eden sürdürebilir gelişim modeline ihtiyacı var.

Korona nedeniyle mevcut düşünce yapımızın, atıflarımızın ve bize getirdiği duygusal yükün giderek ağırlaştığı bir süreçten geçiyoruz. Ortaya çıkan bir davranışın veya duygunun öncesinde, onu yaratan önemli bir güç var: DÜŞÜNCELERİMİZ! Bir olaya karşı sergilediğimiz davranışın arkasında, o alayın bizdeki anlamı yatıyor. Bakış açısı denilen şey, geçmiş travmalarla, çocukluk yaşantılarıyla, aile tutumlarıyla, benlik saygısıyla, öz şefkat bileşenleriyle ve değersizlik inançlarımızla yakından ilgilidir ve bu çerçevede şekillendiği bilinmektedir. İnsanlar kendi benlikleri, gelecekleri ve dünya algılarında bazı bilişsel hatalar yaparlar ve hatalara uygun davranışlar sergilerler. Aynı olayı yaşayan iki kişinin farklı tepkilerle karşılaması ve farklı duygularla olayı anlamlandırması bu düşünce çarpıtmalarından kaynaklanmaktadır.